Kocaman
Kapkara,derin,çirkin
Düşüyorum
Üşüyorum
Flu
Belirsiz
Tabut desem değil
Çaresiz
Yangın olsaydı keşke diyorum
Uzaklaşıyorum
Ne bir iz
Ne bir tutuş
Sağır
Kör
İlgisiz
Yönsüz
Tatsız tuzsuz çöküyorum
Kimse yok
Giden kim
Sessiz
Yalvarmasız
Umursuz
Kuşlarda mı öldüki
Sabah doğmak olabilirmi
Akıl şuradamıydı
Üzen omuydu yoksa
Acıyan ne acıtan kim
Hangi derede boğuldu ciğerim
Nerede oksijenim
Niye üşüyorum
Güneş öldümü
Kocaman
Kapkara,ıpıslak,kupkuru
Hızlı
Tepetaklak
Habersiz
Sessiz
Çaresiz
Anlamsız
Düşüyorum
Üşüyorum..
Kayıt Tarihi : 26.9.2006 01:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdurrahim Kahraman](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/26/depresyon-13.jpg)
Kalplerimize ferahlık versin ki engelleri daha bir aşma gücüne ulaşalım.
Tükenilse bile sağlam biçimde ayakta duruşun kararlığılığı duyuluyor.
Şiirlerdeki kahramanlar hep şairi değildir.
TÜM YORUMLAR (3)