Depresif Pervane Ağıtları Şiiri - Oğuz K ...

yüreğinin yangınında kıvılcıma sal beni
şizofrenik varlığına nolur inandır beni..

Eflatuna üflenmiş leylak yangınlarıyla sızlarsın intiharıma
Leylaklanmış ruhundan kristal okyanuslar üflenir ıssızlığıma
İçimdeki uçurumda vahşileşmiş hayvanlar uğultuyla ağlarken
Feminence çiçeklenip kayalıklı uçurumda ağıtlarla ağrırsın
Hüznün girdabıyla küllerin körüklenir, kıskacında yangının
Ah pervane kalırım kadife kanatlarla çarptıkça yalazına
Nasıl pervaneyim çığlıklarla çarptıkça balmumu kanatlarım
Issız notalarla ağrır, kıvılcımlı şehvetinle çığlıklarla acırsın
Melankolik yangınımsın harlandıkça ağıtlarla ağrırsın..

efkarın pervazında kanatları katleden katranlı bir dumansın
gramafon iğnesinden dökülür kasığına pervane ağıtları
şeytan uçurtması çizilir göğ(s) ünde kirpik kırlangıcının…
yeraltı sarnıcından uğultulu medusadır yerebatmış çığlıklar;
taşplakda hüzzamkar makamıdır klarnetin sızlayan yarası..
demirden sağnaklardan boşanırken kırlangıç fırtınası;
acıtan sevişmemiz haritalar talanlayan borandır..

şeytani vesveseler üflemek semazen yağmurları acıtır
sazendelik sızgılar müntehir damarımı kırbaçlar
klarnetin bamteline üflenir hıdırellez girdabı
külhani bir sustalı gibi açılır raconumda serseri sevdalar
hüzne peşkeş çekilir melankolik acılar harabatta
depresif türküler emzirir zemherim devrimci makamında

şavkımdaki yanardağ cezbeli repliklerle patladığında
hüzzzamkar makamlarda sızlarım zemheri yangınını
yürek ortadoğundan eşkıya koyaklara akar efkar ırmakları
güvercin girdabıdır acılar, saçlarının çıvgınında sızlarsın
fıratla Dicle çiftleşir coğrafyanda boşanır şattularap;
sızlatır aşk, devrimci lehçesiyle kundaklanan yangını

artık bu kudurma; münzevi pervaneye intihal bir intihardır
Jiletlerle damarların çarpıştığı uğultuda müntehir sarsılırım
Kırlangıç kanatları dökülür kirpiğinden efkar kasırgasına
Yürek parşömenine kazındı pervane çığlığım nakkaşlarca
Hüzünbaz hattatlarca çizildi abanoz tabutlara çılgınlık
uğultulu girdapların sayhasında sağnakken sanrıların
kırlangıç sağnağında şakırdayan yürek damarlarımsın
kangren krizlerde neşterlerin lehçesiyle acırsın

çığlık kuşları gerilir cüzzamkar gergefine intiharın
dilsiz vaveylalar kuşanır jiletler müntehir yalazımda
eflatuna üflenir şataraban günahlar, zemherice sızlanır
burjuva sevişmeler iltihaplı yaraların eflatun ıssızlığında
sırf pervane cesetleri bırakır bu şehrin enkazında..
okyanusa üflenmiş leylak fırtınasıyla sızlarken ardında

Yokluğunun yangınında bu şehir yıkılmıştır…