Depresif Geceler Şiiri - Aydın Aktay

Gece, ayartılmış bir kızın pişmanlığında
İnmeye hazır bir pijamanın gevşekliğinde
Sakız çiğneyen bir cesedin kıvrımlarında dolaşıyor

Gece, gözleri pörtlemiş bir adamın korkusu
Çürümüş hayatların kokusu ile
çökmüş her bedeni örtüyor.

Gece, en çok
boğazlarda düğümlenen sözlerde heceleniyor
Şairlerin dizelerinde

Geceler,
Işıl ışıl caddelerde cesetler
Sokaklarda alafranga hevesler
Çözük gömlek düğmelerinde
Sırıtık dişler, sarkık memeler

Gece,
Beni can havliyle çağıran sesler,
Beni yutan ve her dem yutkunduğum saatler.
Ey, uyuz bir uykuya sırnaşan çıtkırıldım geceler,
Gelin ve götürün bendeki çalkantıyı başkalarına
Mademki her gece küllükte taranıyor saçlarım
Ve sahte hecelerle sırdaşım,
Tozun beni süpürün,
Yüzümde dağınık sokaklar gezinmesin.

1997