Depresif, Şiiri - Vedat Polatdemir

Düşlerimi yağmaladığın zaman başladı
Bendeki bu depresif haller.
Kaç defa delip geçti
Odamın tavanını şu gözlerim.
İçimde parçalanan kaçıncı yıldırım
Bir ağız dolusu yalnızlık çehrem
Bir sokak ortası kadar sessiz
sensiz ve kimsesizliğin din,don halleri.
Ah sen! Vefasız muamma,
Sonu olmayan ve asla ümidi bile,
barındırmayan karanlığım.
Ne büyük kahırdır bu ürperiş,
Susuşlar da tükenmek ne acı.
Arta kalan şu silüet ne vahim…
…………………………………….
Bağışla beni hayallerimde taşıdığım için,
Düşlerimden sarkıttığım için affet.
Toparlanacağım.
Arta kalan ne varsa bir bir toplayacağım.