Depresdasın Arkadaş Şiiri - Ceylan Manolya

kendini her yerde yalnız hisediyorsan
kimsenin seni anlamadığını düşünüyor
hıçkıra hıçkıra ağlıyor kahroluyorsan
sevdiğin her şeyler seni mutlu etmiyor
insanlardan bile uzaklaşıyorsan
sen depresyondasın arkadaş

kendine acıyıp haketmedim bunları diyorsan
tonlarca derdin altında kalmış gibi eziliyorsan
hiç bir iş yapamıyor hep yatıyorsan
halsizlikten yorgunluktan bitip tükeniyorsan
sen depresyondasın arkadaş

kimseyi görmek istemiyorsan
küçük seslerden bile rahatsız oluyorsan
herşeye kızıp bağırıyorsan
sonrda pişmanlıktan ağlıyor
ben ne yapıyorum diye soruyorsan
sen depresyondasın arkadaş

yediklerin boğazına takılıyor geçmiyorsa
yemekler ağzında çoğalıyor
miğden de bulanıyorsa
her gün daha çok iştahın kapanıyorsa
sen depresyondasın arkadaş

yatınca uykun gelmek bilmiyorsa
her gün daha çok uykuya hasret kalıyorsan
ya suskun yada ağresifleşiyorsan
günden güne kiloda kaybediyorsan
sen depresyondasın arkadaş

evdeki eşyalar ev bile seni sıkıyorsa
güneş bile gözünde kararıyorsa
kalabalıklr içinde yalnız kalıyorsan
kimsenin sesini duymak istemiyor
en sevdiklerinden bile uzaklaşıyorsan
sen depresyondasın arkadaş

duygusallık artık son noktadaysa
dinlediğin her müzik seni ağlatıyorsa
ağlamaktan kızaran gözlerinde yaş kalmıyor
gözlerini görmesinler diye saklanıyorsa
söylenen hiç bir şeyi anlayamıyorsan
karanlığı ve yalnızlığı seviyorsan
her şeyden uzaklaşıp kendinle başbaşaysan
sen depresyondasın arkadaş