Depresanlı bir gece Şiiri - Mahmut Taner

Gece her şeyin iki katıdır.
Demiş ya Edip, öyle sanırım.

Tüm gün omuzlarında ki yükü bir şekilde geçiştirdiğin, belli etmediğin, eccedentesiast maskesini giyip örtbas ettiğin o yükler;
Gece gelir karabasan gibi çöker.

Neden sebep bilmediğim bu ağırlığı,
Sırtımdaki o müzmin sancıyı,
Nasıl sabah'a kavuşturabilirim şu satırlarda bilmiyorum.
Tek bildiğim, daha önceki geceler nasıl sabah'a kavuştuysa, bu da bitecek.
Ve o klişe gündelik yaşam.
Bozuk bir plak adetâ!

Bazan diyorum;
Kaçsam ya gidebildiğim en ücra yerlere.
Gök mavi, yer yeşil, olsa ya sadece hayvanlar.
Sonra diyorum; mahkumsun sen.
Bu çirkinliğe aitsin. Kaçamazsın.
Depresanlar daha bir yaşanılır kılıyor biliyorsun zorlama.

Son bir sigara daha...