Depremzede Şiiri - Ümit Fatma Uçar

Depremin ardından
Sınıfımıza misafir geldi
Minik depremzede
Nezaketle karşıladık
Sınır kural bilmez
Hemen daldı sınıfa
Otur yerine dedim
Tatlı bakışlarını dikti
yürüdü üstüme
-Sana ne...
Anladım çocuğum seni
Gel otur yerime
İktidar olsun sende
İşim zor olacak
Tut şu elimi de
Zarar görmesin kimse
Minik elleri sıcacık
Gözleri ışıl ışıl,pak
Bıraksam her anı
kavga,dalaş
Gel benimle dolaş
Olduk siyam ikizi
Uyum sağlayana dek
Kenetlendik zamanla
Gözlerdi hep yolumu
Dinlerdi artık sözümü.
Deprem tatbikatında
Arkadaşlarını bırakıp
Sıkıca sarılınca bacaklarıma
Koptum gittim çocukluğuma
Onu benden daha iyi
anlayamazdı kimse
Korkuları çok taze
minik yüreğinde
Sarmaladık korkularımızı
Sarıldık birbirimize
İki depremzede çocuk