Depremin Şehit Çocuklarına...

DEPREMİN ŞEHİT ÇOCUKLARINA....

Çocukları düşünüyorum
Gözlerim yaşlı…
Can verdiler birer birer
Sakarya`da, Yalova`da,
Gölcük`te, İzmit`te...
Okullarına gidemediler
Okuyamadılar,
Önlük giyemediler bu sene.
Ve kaldılar ansızın
Enkazların altında...

Çocukları düşünüyorum
Kalbim yaralı;
Deprem yıktı evlerini
Betonlar düştü üzerlerine
Can verdiler küçücük yaşlarda
Düzce`de, Kaynaşlı`da
Gölyaka`da, Bolu`da...
Yürekleri parçaladı
Masum bebelerin
Minik tabutları...

Çocukları düşünüyorum
İçimde büyük bir acı.
Gelecek günler geliyor
Düşündükçe aklıma….
Bayramlar buruk,
Sönük geçecek artık
Anne babaların
Ve büyüklerin ellerini
Öpemeyecek çocuklar;
Güzel elbiselerini giyip
Bayram gezemeyecek,
Şeker toplayamayacak
Zavallı yavrucaklar...

Çocukları düşünüyorum
Gözlerim yaşlı...
Marmara`da,
Karadeniz`de...
Ve artık 23 Nisanlarda,
29 Ekimlerde
ders yapamayacak çocuklar
Şiir ezberleyemeyecek,
Oyun oynayamayacaklar …

Çocuklar! ! !
Ahh çocuklar!
Ülkemin geleceği
Minik yavrucaklar!
Garip kaldı okullarınız
Sınıflarınız, sıralarınız...
Ve siz gidince
Yetim kaldı kalemleriniz, defterleriniz...
Açmaz oldu artık güller dallarında..
Ağaçlar meyve vermez,
Hayat çekilmez oldu,
Sizler kalınca
Enkazların altında.

Çocukları düşünüyorum
Bedenleri toprakta
Ruhları göklerde;
Doyasıya eğlenirken
Ve uçarlarken sevinçten
Melekler aleminde....

...Ve çocukları düşünüyorum
şehitlerle, nebilerle beraber
ve gülüp oynarken
Altlarından ırmaklar akan
Cennet bahçelerinde...

KENAN TUNÇ
ALMANYA