Depreme Serzeniş Şiiri - Özdemir Koca

orma felek sorma birde halimi,
Hedefi şaşırmış kurşuna döndüm,
Kırdın kolumu, kanadımı, ümidimi,
Merada atılı sınır taşına döndüm.

Yıktın yıllarca gezdiğim şehirleri,
Kan döküp, can aldın vermedin geri,
Kestin kollarımdan tüm bilekleri,
Kabirde bir mezar taşına döndüm.

Ben çalıştım emek çektim, sen yıktın,
Ben sana bağlandıkça sen bıktın,
Nedir derdin bizden hep korktun,
Döndüm değirmen taşına döndüm.

Kerneğin suyunu sen bulandırdın,
Erkenek'te kimlerin öcünü aldın,
Neye sinirlendin sen niye daraldın,
Gökten yağan yıldız taşına döndüm.

Yıktın on şehri çoluk, çocuklan,
Yıkar mı on şehri hiç vicdan olan,
Deprem mi suçlu, mutahit mi lan,
Şehirlerle satranç taşına döndüm.

Gölbaşı, Pazarcık, Malatya, Maraş,
Yanar yüreğimiz Hatay'da kardeş,
Ayak yalın baş açık midelerse aç,
Oyuncak meddik taşına döndüm.

Diyarbakır'da vurdu Urfa da durdu,
Balıklı gölü bile göre savdı, savurdu,
Ne Antep, ne Kilis, ne Nurdağı kaldı,
Yıkılmış harabenin taşına döndüm.

Özdemir'im daha içinde Adana yoktur,
Neylesin hemşire, neylesin doktor,
Altıbin artçının bir sonu da yoktur.
Bitmez büyük sabır taşına döndüm.

20.02.2023