Depreme dair,Unutulan Gerçeklik; 17 Ağu ...

Doğan güneşe uyanmak isteyen ruhum,
Küle bulanmış, gri bir ölüm kokusu sarmış,
Sarmaş dolaş sert buz gibi yıkıntılar içinde
İçimizde ezilmiş sevdalar, acılar, umutlar

Koyu karanlık altında ezilmiş yaşamlar
Orada kimse varmı, sesimizi duyan
Ağır bir karanlık üstüme çöken, acıyor
İçine içime içimize işleyen acı,ölüm kokuyor.

Güneşimi kaybettiğim gecede,
Aradım seni dolunay,uzanamadım sana,
Uzanamadım, sarmıştı ölüm İniltiler içinde,
Erişemediğim ölüm.

Yanıbaşımda ben, bir de siz,
Kül rengi bir geceye yürüdük,
Ama siz ölü idiniz … siz gittiniz
Bizi yılların sarmalında bıraktınız,

Biz ise hala biz olamadık 14 yıla rağmen….

Siz gittiniz,
Sizin öldüğünüzü,
Nasıl ölebildiğinizi,
Nasıl beceremediğimizi,

Sizin neden yaşama doğmak varken
Betona gömüldüğünüzü
Hala bilmedik!
Neredesiniz?

Varmı? ruhunda acıyı hissetmeyen
Unutmayın anımsayın, hatırlayın
Orada kimse varmı, sesimizi duyan

16.08.2013, 99 depremi için …