Depreme Ağıt Şiiri - Kazım Üçok

Bir yanım enkazda kaldı; bir yanım darda
Bir yanıma kor düştü, bir yanım karda-boranda
Bu yara derin, bu yara başka yara sanırım
Böyle mahzun durma;
Böyle çaresiz bakma yüzüme ne olur!..
Utanırım!..

Ey; caddeleri ışıl ışıl Maraş;
Sokakları zerdali kokan Malatya!
Ey; vitrinleri ebruli Gaziantep;
Ey Peygamberler şehri Şanlı-Urfa!
Nasıl söner ışığın, nasıl kesilir sesin
Dün buradaydın en görkemli halinle
Şimdi nerdesin?
O gül yüzlü insanların, o kahkahaların nic’oldu?..

Ey; bereketli toprakların diyarı Adana;
Ey; Kilis, Osmaniye, Diyarbakır!
Hangi yürek dayanır böyle bir acıya
Hangi yürek katlanır?
Ey ekmeğini yiyip suyunu içtiğim,
Derdine derman ararken yarelerin deştiğim
Adıyaman;
Gördüm ki halin hoş değil, gördük ki halin perişan!
Hani kanatlarından yaralı bir kuş
Vurulup düşer ya toprağa
Hani karabasan uykulardan uyanır ya insan
Her yer çığlık çığlığa
Her yer feryat figan!

Nasıl dayanırım ben bu acıya
Nasıl katlanırım!
Böyle mahzun durma;
Böyle çaresiz bakma yüzüme ne olur!
Utanırım!..
Utanırım sana karşı aczimden
Tarihimden, çağımdan utanırım!..
Böyle mahzun bakma yüzüme ne olur;
İnsanlığımdan utanırım!..

Ey her sokağı tarih kokan Hatay;
Tüm dinlerin ortak sesi
Beraber ağlıyor işte Camisi, Havrası, Kilisesi
Ey hoşgörünün beşiği gönlümdeki şiir
Ey çan sesinin ezan sesine karıştığı o kutsal şehir
O canların o meydanların nic’oldu?..
Nicoldu hanlar hamamlar saraylar
Nic’oldu birlikte söylenen türküler, çekilen o halaylar
Tarihe yön veren kervansarayların nic’oldu?..

Ağla şimdi;
Ağla Hatay üvey evlat öksüz vatan
Seni böyle görmesin o şanlı Gazi!
Seni böyle görmesin o büyük ATAM!..
Bu da gelir, bu da geçer, unutulur
Ben bu toprakları iyi tanırım
Böyle mahzun durma;
Böyle çaresiz bakma yüzüme ne olur!..
Utanırım!..
Utanırım!..