Deprem Zedeler Şiiri - Şerafettin Özbek

Üç doğal afetten deprem birisi,
Yıkar viran eder gelmez gerisi.
Enkazın altında belki yarısı,
Kurtar diye inler deprem zedeler.

Kat kat üzerine kat sıralarız,
Bu uzay çağında laf anlamayız.
Farkında olmadan mezar kazarız,
Şimdi bu mezarda deprem zedeler.

İnanın bu Allahın, emiri değil
Kerpiçten ev olmaz bunu iyi bil.
Japonyaya bir bak,Van gibi değil
Herkesi ağlatır deprem zedeler.

Yeni yasa hani nerede kaldı?
Mütahitler yine bir çok can aldı.
Yapı denetimler etkisiz kaldı,
Enkazın altında deprem zedeler.

Vatandaş çok cahil işini bilmez,
Kerpiçten tuğladan katlı ev olmaz.
Yetkililer bunu neden hiç görmez,
Her yerde ağlaşır, deprem zedeler.

Yeşil Erciş tozla duman içinde,
Mevsim güze dönmüş hazan içinde.
Enkazın altında can telaşında,
Umutsuz bekleşir deprem zedeler.

Yeşil Erciş benim, evim ocağım,
Yıkılmış heryanı yokki bucağım.
Ne evim var nede kabım kacağım,
Umutsuz beklerler deprem zedeler.

Hava çok soğudu akşamda oldu,
Çadırı olanlar çadıra doldu.
Dışarda kalana bilmem ne oldu,
Tir tir titreşirler,deprem zedeler.

Her türlü yardıma,ihtiyacı var,
Bunca yaraların,birini sen sar.
Yardımcı olalım,olsun bahtıyar,
Bizden yardım bekler deprem zedeler.

Ne elektriği var,nede gazı var,
İnsanı donduran,kış ayazı var.
Bugün Türkiyenin büyük yası var,
Göçükler altında deprem zedeler.