Gözlerim yorgun,gönlüm yorgun,hayatım yorgun.
Oysa ne hayallerle başlamıştım
sanki sonsuza dek kalacakmışım gibi.
En güzel yıllarım geçti bir çırpıda
yudum yudum içtim hayat çayını acıda olsa.
Dibinde biraz ümit bir kaç damla yaşam.
Onları yudumlayacağım şimdi son çeyrekte.
Gözlerim yorgun,gönlüm yorgun,hayatım yorgun.
Çamurlarında dolaştım yağmurunda ıslandım
kar buzunda kaydığım düştüğüm
tozunu yuttuğum Sakaryam
terkedersem seni yıllar ağlar.
Ruhuma akan yaşlar yaş değil
kaybettiğim anılar.
Boş ver bir çınar eskiyor ama üç çınar yeşeriyor.
Ama gözlerim yorgun,gönlüm yorgun,hayatım yorgun.
Kayıt Tarihi : 31.3.2009 23:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sabri Celal Özkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/31/deprem-yorgunu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!