Deprem Yemiş Çatılar Şiiri - Şair Ysl

Deprem yemiş çatılar
koca şehir uğuldayıp yatıyor
Sesi yok
elleri yok
saçaklarda yağmur olmuş
amansız ve dilsiz bir zaman
martılar bu şehirde yaşamıyor

Bugün istiklal’deydim. Bütün müzikevlerinde ‘’karşılamalar’’ çalıyordu. Herkes kulağına giren bu sesi satın alıyor ve/ama hiç kimse Galatasaray’daki sesi karşılamıyordu.
ses içeri girerken yürek dışarı kaçabiliyor demek ki. Hiçbir eli tutmak gelmedi içimden. Düşlerimin muhasebesini tutmuyormuşum, ne güzel. Reddettim dilencilere para vermeyi.

söz olmasaydı yaşam bizi bu kadar vurmazdı
beklentimiz olmazdı
büyük büyük laflar ettik
ve öyle vurduk ki lafların sırtını yere
sözün anlamını kaybettik

baharlarımız saçlarındadır
bekle bizi anne

16.07.2003, beyoğlu, ysl