Deprem var Şiiri - Süleyman Kaya

çocukluk arkadakaşımdır
hoş tanır anlarız birbirimizi
gizlide kalmış sırlarmız yok
anlatırsa inanın ki ihtilaf yok
bir geceyarısı tatlı uykuda yer ağlar
macit hanımına çoluk çocuğa ağlar
-kız şükro deprem var
-küro mecido demrem de nedir
büyük deprem
adı” marmara depremi” konuldu
macid ailece çoluk çocuğu kovdu
canları bedenleri uykulu alıkoydu
kazlıçeşmeye parklara sürdü
çime çimenlere bağdaş kurdu
burası istanbul korkulcak yer
parklarda sahilde çimde yer
nahoş loş sıkıcı bir yer
bir gün iki gün …
biz diğelim üç gün
siz deyin dört gün
macit yorgun
çimlerde yatmak ayrı mesele
eve dönmek ayrı bir mesele
macid dedik ya!
aniden karar verir
alır omzuna portatif kanepe
ya Allah
ya Bismillah
kiralık alt bodruma iki kolan arası
portatifi açar yalnızca gece yarısı
çoçukluk arkadşımdır
gizlimiz saklımız yoktur
çok horlar
iki duvar da olsa yatalak komşusu bile korkar
potatife elbisesini çıkarmadan tam tekmil yatar
mutlaka horlamıştır
korkulacak kimse olmayınca da ziyadsiyle satar
hele yorgun bezgin olunca hemen tatlı bir uyku
çimler belini ağırtmış
sağdan sola doğrulmuş
meğer portatifin ayağı kırıkmış
ranza devrilmiş
raap(şaap) diye
yere düşmez mi
garibim
portatif -kanepenin altına yere düşmüüş
çocukluk arkadaşım ölümü sağ görmüüş
deprem tekrarı
artçı deprem
inatçı bazen inat eder
habire ard arda sarsar
macidi da ruhen sarsar
karyolayı yıkıntı sanar
şoka girmiş
bilinç gitmiş
beden uyuşmuş
“işte inadın sonu buymuş…”
diye iç geçirmiş
gel zaman git zaman
göcük alştında geç ilerler zaman
hoca okur sabah ezannı
sanki gaipten bir ses dayarmış
”macit,uyan! üzerindeki/üstündeki ranzan”
“olur mu be adam parklarda bensiz şükran”
Allh’ın hikmeti
pencereden sümez mi ışık demeti
üzrindeki ranzayı da yeni farketti
Ve
Ve O’na şükretti
üzerindeki portatifi hınçla kaldırdı
kazlıçeşmeye,parklara şükran’nına
koştu uştu giti
olay çoktan giti
şok hiç bitmedi
macit,bizi sizi hem güldürdü hem ağlatıtı
bu acılı günlerimizi tekrar takrar hatırlattı
…….
….
..
30.09.08