Deprem Şiiri Şiiri - İlkay Coşkun

Deprem Şiiri

çok mevsim geçecek, ne çok da ayaz
acılar susayınca yarasın/ı dağlayacak
dünya kalburundan ölümler beğenip
hangi soğuk, hangi şehirde kaynayacak
görelim dertlerimiz nasıl ağlayacak
koca yüreklere takat dolacak diyoruz

göğsümüzde Süphan, Toros, Amanos
Binboğa, Nur, Tahtalı olup ağlayacak
acıyacak yanlarımız. ama yine de usul
ağlamak diyoruz buna uzak olmayan
varlığın ana karası evlerimize yeniden
yeniden barışacağız hayat diyoruz

acı günler, dudaklarımız niyaz da
usul ağlayıp usulünce susacağız
kalp kırığı özünü taşıyacak yine
her yürekte ayrı bir yeryüzü toplayıp
dikecek başına ibretamiz gerçeğini
zaman bize daha da ecele diyoruz

gözümüze hangi kıymık batacak
avize sallanacak, dolap gıcırdayacak
ve türlü uğultu, duvar üzerimizde yük
imdat çığlıkları ses olup ağlatacak
sırata yakın kırılgan, suskun bir ölüm
ani, uçan bir kuş gibi olacak diyoruz

hanelerimiz tuz buz olmuşken ağır
başımızın üstünde daha da çok yük
taşıyacağız yetim bir yaranın yasıyla
tedbiren üşütecek açık yanlarımızı
aç sefil soğuk mevsimlerden sonrası
uyanacağız mebzul uykudan diyoruz

omzumuza yeni yeni binen ağrılarla
kazanma arzusu, yaşama telaşıyla
bilmem ki hangi korku, hangi şehirle
serimlenip acziyetin vücut bulduğu
tez elden hoyratlığın dümeninden inip
dersi alınmış göçük birikecek diyoruz

behey dünya sırtında nedir bu taşıdığın
dağ deniz yanıp sönecek mevsimlerin
elbet geçeceksin zamanın terkisinden
sıra sana da gelecek. teskin edilecek
yaşamak dediğimiz ipin ucunda asıl
bu yük ağır gelip dikilecek diyoruz

İlkay Coşkun
06.02.2023 / 04.17