Deprem Kaybı Şiiri - Fatma Temel

Gizli sevdaydı önce adımız
Çocukça masumca...
Sahilde arkadaşlarımızla
Yürürken serçe parmaklarınızın
Birbirine değmesi kadar heyecanlı
Gözlerimizde ki parlaklığı
Bakamamadan birbirimize
Bir kaç saniyeye sığdırmaktı
Aşkın en doğal haliydik
En güzeli birbimizde giz'dik
Birlikte büyürken
Aşk merdiveni adını koyduğumuz
Çıkmaz sokak merdiveninde kaldı
Masumluğumuz....
Büyürken yorulmakmış
Sevdaya sahip çıkmak
Ama yorulan sen
Yıpranan ben ...
Bir adamı kaç kere gömer bir kadın
İki kere gömdüm ben....
Enkazdan çıktığımda
Yaralarıma inat seni sordum herkese
Molozların altından çıkmayan bedenine
Ölümü yakıştırdılar
Ve adına bir mezar taşı koydular
Deprem kaybı....
Kabullenmiş olmak ne kadar acı....
Tek tek dolaştım kimsesiz mezarları
Ağıt diye sessiz
Çığlıklar bıraktım her birine
Burda mısın yar ....
Burda mısın deniz gözlüm...
Burda mısın geleceğim umudum...
Ben yasınla bogulurken...
Her kimsesiz mezardan
Avuç avuç sen diye toprak toplarken
Hiç dusunmemişsin kara gözlünü
Hani baktıkça ediyorum dediğin
Kara gözlünü...
Keşke masum kalsaydı sana olan aşkım
Keşke seni gömdüğüm
Kimsesizler mezarında kalsaydı
Adı olmayan mezar taşında
Döktüğüm gözyaşlarım...
Kızın olmuş
Kızın olmuş ya
Adı da ben olmuş
Utanmadan
Sıkılmadan...
Öğrendiğimde acıyan yanımda
Kalsaydı boşluğun...
Sildim dediğim defterimde
Kalsaydı masumluğun...
Beni aradı adı Gülen...
Kimselerin bilmediği adımla seslenirken
Boğazım düğümlendi...
Sus dedim sus...
Bana zikretme o adı...
Ölüyor dedi babam...
Boğazı düğüm düğüm...
Ölüyor ...
Kaç kere daha ölecek diyemedim
Masum bir kıza nefretimi söyleyemedim...
Affet dedi cılız bir sesle...
Affedilmeyi hakketmediğini bile bile
Sen gibi deniz gözlü
Gülen kapıma geldi...
Bir daha söyledi
Sesiz çığlığını iliştirilmiş boğazına
Affet babamı affet dedi...
Bir sessiz çığlığa yükledim ben de
İçimdeki kor Alevi
Affettim diyiverdim...
Ama görmeye gelemedim seni
Gerçekten affetderim korkusuyla
Gelmedim masum aşkıma vedaya...
Ve dün gerçekten gömdüm seni...
Kızın mezarının başında ağlarken
Uzaktan seyrettim
Üzerine atılan kara toprağı
Her kürek benim kalbimden üzerine yağdı...
Ve kimseler kalmadı başında
Bak sevdam bir ben varım artık başında...
Bir adamı kaç kere gömer bir kadın
Ben iki kere gömdüm
Ben seninle bir daha öldüm....