Deprem - I Şiiri - İrfan Kurşun

Deprem - I

17 ağustos
Ölüm karşımda safa geçti
Elleri arkadan bağlanmış
Gözlerinde senden de koyu gece karanlığı
Silahların namlusundan
Ve
Bedbaht yüreğimden fay hatları geçiyor
Kalbim seni
Gözlerim ölümü vurmaya başlıyor
Ardından
Yer vermeye başlıyor haberini
Ölümün
Ölüme mahkum olduğu
Bir muştu gibi yayılıyor yeryüzüne
ölüm
Kan kusmaya başlıyor
Öyle çaresiz
Öyle aciz
Öyle sefil
Ölüm, ölümle
Ölüm seninle yoğruluyor
Ve ölüm bir daha ölüyor
En temiz aşkların kirlendiği
İblise meydan okuyan kalbinde
Oysa biliyordun
Kanınla kanlanmıştı şeytan
Azametin karşısında diz çökerken
Cehennem seninle yanıp tutuşmakta
Ateş bile azapta
Hiç yanmamıştı
Nar-u cehennem seninle yandığı kadar
Ve hiç ölmemişti ölüm
Sende öldüğü kadar