Deprem Feryat Sesiyle İrkildim Bir Anda

Feryat sesiyle irkildim bir anda
Her taraftan acı, yürek yakan çığlıklar geliyor kulağıma
Öylesine bir uğultu ki, kulaklarımı tırmalıyor
Uykulu uyanık
Kimi yalın ayak, kimisi çıplak
Attılar kendini, gecenin buz gibi ayazında dışarı,
Hava buz kesiyor,
Birde sulu sepken kar
Bedenim buz kesse de,
Yüreğim alev alev yanıyor
Koca koca binalar, kağıt gibi yerle bir olurken
Oğlum, kızım nerdesin
Ayşe, Fatma, Ali, Ahmet seni göremiyorum diyen feryat sesleri
Ayyuka çıkıyor
Kimisi dua ediyor,
Allah'ım yardım et diye dua ederken
Kiminin gözleri fal taşı gibi yerinden fırlamış
Şaşkın, çaresiz insanlar ordan oraya koşuyor
Tutunacak el arıyorlar
Güneşin doğuşuyla, acı gerçek ortaya çıkmıştı artık
Dün haşmetiyle ayakta duran binalar
Göz kamaştıran siteler yoktu yerinde
Sanki her yer sürülmüş bir tarla gibi
Enkaz yığınları ürpertmişti yürekleri
Her yerden
Sesimi duyan yok mu!!!, Sesleri inletiyordu yürekleri
Uzattığı elleri görüyorum,
Ancak,
Koca koca moloz yığınları karşımda
Ağrı dağı gibi durarak engel oluşturuyor
Moloz yığınlarının içinde Çaresiz ve biçare gözler,
Bir birine bakarken seller akıyordu
Bir bir moloz yığınlarından çocuk, genç yaşlı çıkarılırken
Yeni umutlar içimize doğuyordu
Kavuşanlar sevinirken
Kavuşamayanları, toprak sarmıştı bedenlerini
Bırakmıyordu artık kara toprak onlarca, binlerce ana, kuzularını

Kemal eren Kemal Berk
9.2.2023