Deprem Destanı Şiiri - Deniz Ercani

Tutunmasam düşecektim kapıdan
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet
Sağ kalmayan oldu onca yapıdan
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Bekliyorum ama deprem durmuyor
Gözlerim yerinde ama görmüyor
Ayağım adım atmaya varmıyor
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Evler yıkıldı, duvarlar çatladı
Çatılar uçtular, camlar patladı
Kimi korktu pencereden atladı
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Evlerin önü sanki mahşer yeri
Korkmuş insanlar doldurdu her yeri
Aşağı inen çıkamıyor geri
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Görevliler etrafta koşturuyor
Polis düdük çalıp yol açtırıyor
Zelzele nice evi göçtürüyor
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Köpekler sokakta gezip ürüyor
İnsanlar yola düşmüş yürüyor
Herkes telefonda birin' arıyor
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Dünya değil sanki kıyamet gibi
Arabalar yolda durur hat gibi
Evvel hiç görmedim bu afet gibi
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Kimi ısınmaya ateş yakıyor
Kimi korkuyla etrafa bakıyor
Araçlar sanki sel olmuş akıyor
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Işıklar yanıyor, susmaz sirenler
Bazı gaza basar bazı firenler
Halini sorar bir tanış görenler
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Millet hız ile aşağıya koştu
Üşüyenler okullara doluştu
Ne deseler bence vakitsiz işti
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet

Ercanim görmedim böyle cehennem
Bir kara kabus gibiydi bu deprem
Tedbirleri almak lazım gelmeden
Bu nasıl bir iştir bu nasıl afet