Deprem Deprem yıkılıyorum

Karanlık,yokluk ve gece
Birde içimi ürpertten hasretin korkusu
Yokluk, gecenin öfkesine denk artık

Yokluk
Yokluk ama neyin yokluğu
Sevdanın yokluğu,gözlerinin yokluğu
Gece hain -yokluğa birde o perçin vuruyor
Gece -tarifsiz gece acıları emziriyor koynunda
Gece aç karanlığa ve umusuzluğa
ve şiddetiyle kemiriyor umutlarımı açlığından
Yanlızlığımı boyuyor siyaha

Bir deprem şiddetinde giriyor hasretin -yüreğimden içeri
Her saniyesinde yıkılıyorum
Rihter ölçekleri bile tepit edemiyor hasretinin şiddetini
Yıkılıyorum beton beton, kolon kolan damar damar

Alışılmadık bir zaman
Alışılmadık bir his
Utangaç bir çocuk gibi kapatıyorum ellerimle yüzümü

Hiç böyle olmazdı
Kalbim hızla hız çarpmazdı
Kahrolası sigaramı hiç böyle çekmezdim içime
Bu ayrılıktan evvel yüreğim hiç böyle yapmazdı

Yüreğimde fay hatları gibi kırılıyor umut
Seni görmemenin hıncı koymazdı bu denlieskiden

Ayrılık ve bu kent
Bu kentte sabah olmuyor artık
Sokaklarında bir kuş çırpınışı gibi
Mutlulukla gezemiyorum örneğin
Güvenparkta oturup
Baharı müjdeleyen su seslerini dinleyemiyorum artık

Böylesi hiç olmazdı
seni görememenin hıncı hiç böyle koymazdı
Soluduğum havadan
İçtiğim sudan
Yada ne bileyim yaşamaktan örneğin
tad alamamanın tatsızlığı

Karanlık yokluk ve gece
Dön artık
Uzansın ellerim -gökyüzü mavisinde gerdenına
Dön artık dön
deprem deprem yıkılıyorum
Acil kurtarmam ol
Kurtar beni karanlıklardan
Kurtar sevgi göçüklerinden-dön artık
Bilmelisinki yine gülüm
Deprem deprem yıkılıyorum ben
Hasretinin şiddetinde
Çaresiz ve sevgisiz