Deprem Çocukları Şiiri - Mehmet Çakır

Enkazın altında onlarca saat,
Size kim su verdi doyurdu çocuk.
Belli ki melekler gerdi kol kanat,
Kim olsa dayanmaz uyurdu çocuk...

Gizli bir el tuttu küçük bedeni,
Muhafaza etti körpecik teni,
Halsiz düşme diye besledi seni,
Çünkü Allah öyle buyurdu çocuk...

Sessizlik hakimdi o dem hayata,
Umudu keserdi küçük bir hata,
İlahi kudretten gelen rabıta,
Sizin sesinizi duyurdu çocuk...

Ses verdiniz çare tükendi derken,
Yeniden doğdunuz umut sönerken,
Koca taşlar bile toza dönerken,
Yaradan sizleri kayırdı çocuk...

Acıdan kahrolduk canlar ölünce,
Sevinçten ağladık sizler gülünce,
Büyük bir zelzele arzı bölünce,
Üstündekileri sıyırdı çocuk....

Bu nasıl bir gazap nasıl felaket,
Sizler kuş tüyünde, gerisi dehşet,
Anayı yavrudan koparan afet,
Kardeşi kardeşten ayırdı çocuk...

Mucizeydi günler sonra gelen ses,
Havasız bir yerde aldınız nefes,
Yırtıldı acının ördüğü kafes,
Sevince boğdunuz bu yurdu çocuk...

13.02.2023
Bafra