Deprem Çocuğu Şiiri - Adem Yazar

Baloncu amca, baloncu amca azıcık dur!
Birazcık bekle n'olur
Seyretmek istiyorum şu renkli balonları
Ama param yok alamam ki onları
Bunlardan arkadaşlarımın hepsinde var
Hem renk renk hem de uçuyorlar
Ali'nin ki mavi Özlem'in ki pembe Ayşe'nin ki kırmızı
Tekrar alıyorlar patlasa da bazı bazı
Gerçi onların parası da var
Annesi de var babası da var
Benim ne annem var nede babam
Hiç görmedim hiçte hatırlamam
Babamın adı Servet annemin ki Gül'müş
Biz küçükken onlar depremde ölmüş
Ablam ve ben babannem de kalıyoruz
Biz bazen oturup gizli gizli ağlıyoruz
Babannem, ağlarken görse bizi
'Ağlamayın' diyor silerken gözlerimizi
'Siz kimsesiz değilsiniz bunu bilin,
Allah tan bana emanetsiniz' hadi gelin
Deyip kucaklıyor defalarca öpüyor
Amca ! Babannem sanki cennet kokuyor
Ve biliyor musun iyi ki babannem var
Yoksa bizi kim öyle öpüp koklar
Amca seninde çocukların var mı?
Onlarda senin dizinde uyuyorlar mı?
Bende hep babannemin dizinde hayal kuruyorum
Annemi babamı düşünüp de öyle uyuyorum
Baloncu amca artık tutmayım seni
Balonları seyrettim mutlu ettin ya beni
Biliyorum daha çok uzaklara gideceksin
Balonlarını da o uzaklara,
Uzaklarda ki çocuklara götüreceksin...

Adem YAZAR

( 2004 )