aklıma geldi korkuların.
titreyen dizlerin,
ağrıyan yüreğin,
soğuk vurmuş bedenin,
gecenin karanlık derin sessizliği,
sabahın ayazı,
ve yıkılmış gençliğin,
suya bırakılan yaprak gibi
akıp gitti..
darmadağınık olan şehirde
hatıralarını
kitaplarını
resimlerinin hepsi....evet hepsi bir anda
savrulup dağıldılar bir toz bulutu içinde.
gözlerini kapattın...hayatın gelip geçti
bir adam gördün
beyazdı saçları sonradan..
hüd-hüd kuşu haber etti
sarsılan şehrin hallerini.
demirden şehir erimiş maden gibi
kayıp gidiyor
sesler seslere karıştığında
sesin çıktı yığınların arasında
bir çiçektin...bir çiçek gördüm
deprem çiçeğim benim.
yağmura bırakıyorum dualarımı
bir kara haber bölüpde düşlerimi
almasın benden çiçeğimi.
elimde sararmış bir fotoğraf
o günlerden gelen
ve deprem çiçeğim açmış.
yok olan şehre rağmen...
mustafa kaya / istanbul
10.09.2003
Kayıt Tarihi : 10.8.2005 21:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elazığlı Mustafa Kaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/08/10/deprem-cicegi-2.jpg)
selamlar...
TÜM YORUMLAR (1)