Deprem acılarının ortasında yaşananlar

Bu günen kadar ve bundan sonraki günlere kadar Allah beni devlet dediklerimize ; muhtaç olmadım inşallah ölene kadarda muhtaç olmam. Bu ülkenin bir kutu aspirini bile helal kazancımla aldım hastane hastene dolaşıp reçete yazdırmadım. Neden? Nedeni açıkcası bilmesem bile o aspirine sömürülen yoksulun gereksinimi olduğu için olabilir.

Bu ülkenin yöneticileri kimlerse ben ve benim gibileri sevmez sevmedilerde. Bizde onları sevmedik sürüm sürüm süründürselerde
vatanımız toprağımız ve halkımıza dertlerimizi anlatamadıysak ya da onlar anlamadılarsa sürekli boyun eğip sürekli ezilmekten hoşlandılarsa bizler yine de sevdik onları...

Dünkü manzara. Ekranlardaydı. Yönetici konuşurken etrafındaki bakanları yer kapma ekran görüntüsü verme telaşlarındaydı. İnanın depremden ďümdüz olmuş koca bir bölge binlerce ölümüz binlerce yaralımız binlerce yetimimiz açımız ve ďört duvarsız kalmışlar varken bakan konuşmacının dibine yanaşıp tebessüm edebiliyordu tüm olanlar umurunda mıydı?

Sevmiyorum. Sevmediğim kadar varlar çünkü.