Evler kökünden sallandı,
Taşlar düştü, yuvarlandı,
Herkes telâşla uyandı,
Gök ışıdı, yer sarsıldı.
Duvarlar gelip, gittikçe,
Allah dedik düşündükçe,
Saat üçü iki geçe,
Gök ışıdı, yer sarsıldı.
Fay hattının düğümüydü,
Bir felâket ürünüydü,
Sanki kıyamet günüydü,
Gök ışıdı, yer sarsıldı.
Pencerede cam kırıldı,
Anne çocuğa sarıldı,
Yıldızlar pırıl pırıldı,
Gök ışıdı, yer sarsıldı.
Karga öttü, it hırladı,
Beşikte bebek zırladı,
Millet dışarı fırladı,
Gök ışıdı, yer sarsıldı.
Ölmek vardı, kalmak vardı,
Yürekleri korku sardı,
Herkes Allah'a yalvardı,
Gök ışıdı, yer sarsıldı.
Gemlikliler sokaktaydı,
Sabaha dek artçı saydı,
Dört beş tane yıldız kaydı,
Gök ışıdı, yer sarsıldı.
17 Ağustos 1999
Zeki ÇalarKayıt Tarihi : 1.3.2007 15:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çalar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/01/deprem-95.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!