Deprem Şiiri - İrfan Öztürk

o gün yeryüzündeydi

göklerin derinliği

kalanların yüzlerinde yaşamanın utancı

uysal bir sağanak gözbebeklerinde

etrafta ölümün asude serinliği

herkesin içinde billûr bir hıçkırık

ürkek bir çığlık

bir bakire sancı...

rüküşlü bir resitaliydi o gün doğanın

kavruk bir sesle söylenen

bir anadolu türküsü

yanık bir doğu ezgisiydi hayat

avare bir rüzgârdı savrulan bakışlarda

aymaz bir avazdı.

bugün tarumar olmuş acılarımız

kırık bir kristal kadeh gibi

ve ondan dökülen yıllanmış şarap

ve beyaz badanalı bir ev gibi

harap ve ahşap

mazinin adıdır...

ve anılarımız

bir martı yuvasıdır

kırmızı kiremitli evlerin çatısında...