Deprem Şiiri - Şerife Gündogdu

İkibin yirmi üç içler acısı,
Şubat' ın altısı pazar gecesi.
Sessiz çığlıkların duyulmaz sesi,
Yürekler yanıyor can pare pare.

Kara haber geldi uzak illerden,
Feryat figan taştı tüm gönüllerden,
Ne gülden eser var ne bülbül'lerden
Yürekler yanıyor can pâre pâre.

Yüreğimiz delik delik delindi
Bir değil ki bin parçaya bölündü,
Canlarımız enkâzlarda bulundu,
Yürekler yanıyor can pare pare.

Ya ilâhi veren sensin alan sen,
Gariplerin gözyaşını silen sen.
Bizi bizden daha iyi bilen sen.
Yürekler yanıyor can pâre pâre.

Gücümüz yetmiyor enkaz altına,
Ölenemi yansak yoksa kalana,
Boynumuz büküktür senden gelene
Yürekler yanıyor can pare pare.

Mahşere benzedi Maraş ilimiz,
Sözün bittiği yer sustu dilimiz.
Tomurcukken soldu gonca gülümüz,
Yürekler yanıyor can pare pare.

Yerle yeksan oldu ol Adıyaman,
Ya'Rabbi kulların halleri yaman.
Aman diliyoruz Ya Rabb el aman,
Yürekler yanıyor can pare pare.

Yaralı gönüller gayet yastadır.
Duyarlı Milletim derin histedir,
On bir ilde dertler deste deste dir,
Yürekler yanıyor can pare pare.

Kahraman Milletim tek yürek oldu,
Kardeş ülkelerden çok yardım geldi.
Sahipsiz yavrular sînemi deldi,
Yürekler yanıyor can pare pare.

Şerifeyim Milletimiz hep yasta,
Ölenlere rahmet kalanlar hasta.
Dertleri sorarsan dert deste deste,
Yürekler yaniyor can pare pare.