Deprem Şiiri - Akadir Ethem

Dağlarda ayrılığın sert rüzgarı,
ilahi bir kırbaç gibi iki şimşek.
Yer hiç sarsılmadı bu kadar.
Böylesine irkilmedi yerinden.
Sanki yıkıldı en derinden.
Toz bulutlarında kayıp hayallerin ırası.
Can pazarı,çığlık çığlık çığırışlar.
Enkazdan ışığa mahkum bakışlar.
Çıktı can feda anne,
Kucağında sağ yavrusu.
Yitip giden onca hayat.
Af saatinde niyaza kalkan erler.
Nİnni söyleyen nineler.
Yıkıntıda sönen masa lambası
Atiye tahsil yapan makber...
Meslek ve ikbal hasbedenler.
Ve direkleri yıkılan yuvalar.
Yine çürük binalar.
Kaçak katlar kesik kolonlar.
Yitip giden masum yürekler.
Ve dillerde aynı acı ifade.
.nsanı hırs öldürür.
Kabil gibi kem kalpli harisler.
Çürük vicdanı gibi çürük binalar.
Kabil Hak rızasına talip.
Yolu yanlış da olsa.
Mal meta budalası baniler ya
Kavimlerin vebali.
Kabul görmeyen niyetler...
Yoldan çıkardığı ameller.
Cılız bir kurbanla,
Hak rızası alma hezeyanı.
Hep nasibi olana kem niyet.
Hep nasibi olmayana gayret.
Kabil'ken katil eden duygular.
Şubat*23