Deprem Şiiri - Melek Avcı Çoşkun

Bir zaman dost dostu bilir satmazdı
Alış veriş eder kazık atmazdı
Sevdiğin saf sever hile katmazdı
Makbulmüş eskiler dirilir sanma

Kusur kulda, tekin olmalı yolda
Heybeni helal doldur azığın alda
Utandırmasın Hakk bindiğin salda
Son pişmanlık kabul olunur sanma

Zaman ahir zaman neler yaşandı
İnsanlık çığrından çıktı boşandı
Bir anda oncası ahrete taşındı
Hep kötülükden ders alınır sanma

Zenginin canı da düştü toprağa
Servet boşmuş döndü kuru yaprağa
Cenazesi çıkan edildi tepriği
Zamanla bunlarda silinir sanma

Teselli vermiyor edilen sözler
Enkazda arandı bir nefes izler
Dağlandık güç yetiremedik bizler
Durdukça öfkeler yorulur sanma

Sessiz, kocabaşlar göğe erdi mi?
Depremde unuttum kendi derdi mi?
Yoğun bakımdaki babam durdu mu?
Kavruldum acımla dağılır sanma

Ayrıldı et tırnak mahşer her yanım
Gülhuri inler daim tatlı canım
Gündüzler gece, yok mutlu anım
Bunca mazlum ahı verilir sanma…mlk