Deprem Şiiri - Ali Pekşen

Bu nasıl bir afet nasıl bir yıkım
Ciğerimiz yandı söndü ocaklar
Bu acıyı çeken sanmayın tekim
Bebekler öldü boş kaldı kucaklar

Öyle bir ateş ki yaktıkça yakan
Diri diri öldü enkazdan çıkan
Ne bir ev korudu nede bir mekan
Mezar oldu köy,şehir,bucaklar

Dünyanın gerçeği depremle dolu
Bilmeyen yanılır hakiki yolu
Duy ey insanoğlu Allah'ın kulu
Kesmez mi sanarsın seni nacaklar

Nice masumların gidiyor canı
Sanki kıyametti dünyanın sonu
Özümüzden koptuk yaşadık bunu
Kışın tam ortası yaktı sıcaklar

Ağlamasın anne, kardeş bacımız
Kalmadı tükendi hepten gücümüz
Yarabbim affetki dinsin acımız
Yıkılmasın başa kalan saçaklar

Pekşen'im sen ağla görünmez için
Belki bundada var senin de suçun
Olanın sebebi dedin mi niçin
Hak yolunda terse döndü bacaklar.

Ali Pekşen
19/02/2023