Deprem Şiiri - İsmail Ökkeş Polat

Mevlam celal yüzünü
Yıkıp yıkıp gösterdi
Çürük çarık hep gömdü
Şehir şehir evleri

Saat dördü on yedi
Uyurken gece vakti
Yerle göğün sahibi
Tüm canları titretti

Ağıt yaktı analar
Derde düştü babalar
Yetim kaldı çocuklar
Göğe doğru dualar

Emri verdi yaradan
Toprak Ana kükredi
Derin derin uykudan
Kalkamadı kimisi

Ateş düştü ülkeme
Yandı yürek tutuştu
Giden gitti cennete
Kalan sağlar savruldu...