Deprem Şiiri - Dinçer Dayı

Herşey güllük, gülüstanlıkken.
Birden...
Ses geldi derinden.
Gürültü koptu uzaktan.
Çatlaklar oluştu,
Sular fışkırdı topraktan.
Sanki yer yarildı.
Kızılca, kıyamet koptu.
Ortalığı toz, duman kapladı.
İnsanlar ne yapacağını bilemez oldu. Kurtuluş yolunu kaçmakta buldu.
Oluşan bu büyük kaos karanlıktan çıkan.
Bir canavar nefesi gibi...
Ortalığı yakip, yıktı.
Buyük bir afed. insanların içini ölüm korkusu kapladı.
Her yer yıkık ve harabe.
Anneler korku Ve telaş içinde ağliyor,
'kuzum, yavrum' diye.
Çocuklar salya sümük ağlıyor, 'anne, baba' diye bağırıyor..
İnsanların hepsi şaşkın.
Hepsi telaşlı..
Doğa ise kızgın.
Dinçer Dayı