Deprem Şiiri - Meltem Kaya

Kuş yükselmede..
Yeni bir gün doğdu yıkılanların üzerinden yükselerek...

Yürek çırpınmada,
Yaşamı paramparça olanların çığlıklarını hissederek...

Çığlık çığlık yaşamlar ince bir sese dönüyor gitgide
Göçüklerin altında,
Artık diniyor çığlıklar,
Zaman umutları dindirdikçe
Dalgalar gibi uzaklaşıyor sevinçler....

(yıldızlar ışıyor gökte
yüreğim üşümede..
nerdesin?

yakamoz damla damla
süzülüyor içime, rengi gümüş
nerdesin?)

Bulut kararmada...
Gök gri hüzünler tutuşturuyor elimize
Avuçlarımız yanardağ ağzı
Güneş saklı ardında bir yağmur bulutunun
Çığlık topluyor yağmur bulutları
Çocuk gözlerinden çığlık..
Haykıramadığımızca..
Gidenlerin adı yüreğimizde kalsın..
U-sul-ca akan nehirler gibi
Işıklı bir sevda masalı söyleyerek gidenlerin
Çiçekli bir dünyaya sevdalanıp gidenlerin adı
Rengi kızıla dönmüş narçiçekleri gibi...

Yarın, güneş kurtulacak ardından bulutun
Sevda yine baharlar boyu çiçeklenip açacak
Göçükte kalanların kömürlü elleri,
Yaratacak bir gün emeğin günlerini........
Bugün, rüzgar esmiyor
'Ölüm adın kalleş olsun! '