Deprem Şiiri - Ali Havan

On yedi Ağustos’ta
Takvimden zaman düştü
Gönül ulaşmaz dosta
İlahi ferman düştü

İzmit, Sakarya, Gölcük
Akıl almaz bir göçük
İçinde büyük küçük
Ağıtlar aman düştü

Yalova, Bolu, Hendek
Her yerde oldu tek tek
Bu çizgi nereye dek
Kabuklar katman düştü

İbret alınca biraz
Kullara büyük ikaz
Şimdi her taraf enkaz
Nice hanüman düştü

Vatan deprem fayında
Millet ölüm yayında
Kimi vurgun payında
Soygunlar talan düştü

Korku dolu benizler
Ağlamaklı genizler
Şaha kalktı denizler
Koca bir umman düştü

Küslük yok barış vakti
Yarayı sarış vakti
Hayırda yarış vakti
Okkalar batman düştü

Dehşet veren zelzele
Salladı göğü bile
Tutuşalım el ele
Düştü asuman düştü

Kuramadık ev yazık
Üç beş çaput bir kazık
Ne ekmek var ne azık
Çark durdu harman düştü

Bir kez daha acaba
Sallanır mı kasaba
Eş dost kavim akraba
Ayrılık yaman düştü

Milletin hepsi “vay”da
Sağ çıkar mı bu fayda
Herkeste ayrı gayda
Kırık bir keman düştü

Yer gök kızılboyandı
Bir an kıyamet sandı
Sebîlî, güç uyandı
Diline rahman düştü
İstanbul/1999
(Kuşatılmış Yalnızlık 2021)