Deprem Şiiri - Ali Akça

Sarsıldık, şaşırdık sanki mahşer
Sekizin üzeri Tanrım şiddeti
Evler yerde kat kar üçer beşer
Yaşadı mı dünya böyle afeti

Kızılca kıyamet ta arşa erdi
Sayısız darbeler vurdu derinden
Sultan ölüm fermanını verdi
Gece, karanlıkta sessiz uyurken

Saniyeler sürdü bu korkunç ölüm
Savruldu toz duman, binlerce insan
Tanınmaz mezarlar birer kör düğüm
Cehennem havası bu ateş kusan

Kırkbeş saniyede şehir yerle bir
Çöktü birdenbire sayısızca bina
Erdi şehirler sularda bir bir
Ezildi yavrular baba ve ana

Haykıran insanlar "kurtarın diye"
Binlerce ton yıkık çökük altında
Yırtınır durmadan ölülerine
Sıkışan betonun en alt katında

Anne baba kardeş dost akraba eş
Hepsi inliyorlar enkaz altında
Mevsimin üstünde yakıcı güneş
hınzır akbabalar son saltanatında

Ne ekmek, ne bir su, ne de ulaşım
düşman bile burada dostça görünür
Yetiş ey insanım, dinsin gözyaşım
Bitmiyor ki ölüm, hala ölünür

Umutla "bir yaşam" aramasında
Çalışır göçükte greyderle vinç
minik İsmail günler sonrasında
kurtarıldı bu can, ne büyük sevinç

Diz çöküp yalvardırm o an Allah'a
Silinsin dünyada savaş ve deprem
Ne olur ölmesini insan bir daha
Çalışıp inançla alınsın önlem