hayatın hüzünlü bir anında
Bir depreme yakalanıyor kalbim
sarsılıyor sırtımı dayadığım duvarlar
Evler korkuya mahkum
bir titreme yakalıyor penceremde camları
Lambalar sönüyor
elimde değil korkuyorum
ürperdi yüreğim, kalbim üşüdü
simdi evler mezar mezarlar ev
korku hakim
üşüdü evim titredi duvarları
Bir inilti sağir etti kulaklarimi
Bir anneye , bir babaya , bir cocuğa mezar oldu evleri
Yok hayır ne yapsam bosuna
Isınamiyor ellerim, geçmiyor titremem
Kalbim üşüdü
Kayıt Tarihi : 30.11.2020 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Izmir depreminde yazıldı
Hüzünlü şiirinizi tebrik ediyorum.
Kaleminize sağlık...
Selam ve saygılarımla..
Ne depremler yaşıyoruz bu ara...
Sağlıktan güvene...
Sosyal hayatta öbür aleme kadar!
Bir de gerçeği...
Yer bile dayanamıyor artık...
Bizimle toprak üşüyor, sarsılıyor...
Tebrikler Orhan, genç şairim..
TÜM YORUMLAR (10)