Deprem Şiiri - Hasan Okursoy

DEPREM

“6.9 İzmir-Seferihisar Depremi
kayıplarımızın anısına”

Bir sessizlik ki
Bizi ötelere alır gider
Avlumuzda kuşlar seker
O günler nerede der

Bu akşamüstü alır bizi
Başımızda boşuna eser yel
Açılmaz kapı ağzı
Uzanmaz bir el

Buluttan buluta mı sözümüz?
Yağmur olup düşer mi düşümüz?
Öyleyse bulut ol yağmur ol
Denizde buluşalım hepimiz
2
İşte gün soldu gider
Dökülür sarı yapraklar
Kışa daha var derken
Üzülür kalanlar

Depremin ardından
Yıkıktan düşer sesler
Ekimde solur soğuklar
Mevsimsiz ölür çocuklar

Ne kadar
Boşluğa dokunsan
Görünmez bir insan
Köşede olmaz konuşan

Ne kadar
Benzeriz birbirimize
Bayraklımıza
Manav kuyumuza

Bakışımız
Karışır çığlımıza
Dalgalanır denizimiz
Kimse gelmez sesimize

Bitti mi umudumuz
Bir yıkıktan bir yıkığa
Geçmez mi hükmümüz
Dağıldı mı? Pazar yerimiz
3
Bu karanlıkta
Bakar sessizliğimiz
Her yerden görünmez
Parlamaz gözlerimiz

İpi koptu uçurtmanın
Bulamaz çocukluğum
Söylemeyin ağlamasın
Arkamızda yalnızlığım

Ey! İzmir’im
Konuşmaz çaresizliğim
Bayraklıda manav kuyuda
Kırığında ezilir her yerim

Güzü erken giyindik
Kasım’da vurdu acımız
Kırığımız toplanmaz
Duyulur yasımız

Kuşların ötüşünde
Akşamın gülüşünde
Ey uzaklarım elim kaldı
Çocukların üstünde

Bu acıda
Son enkaz da kalktı
Bu yalnızlığımda
Güneşim de battı

Hasan OKURSOY
5 Kasım 2020
Yelki