Deprem Şiiri - Halil Türkoğlu

Külü karıştırıp verdiler rüzgara
Muson yağmurları gibi
Gücün var mı enkazın
Altından bakmaya
Bir müteahit gelir, bin can gider
Beni deprem yıkmadı demeye gücün var mı

İnsanlar panik kül gibi dağılıyor
Kiminin eli betondan, kiminin yüreği
Altı civarı korkunun şiddeti
Kiminin büyüdü gözleri, kiminin kini

Rabbin zulmetmez der, dini
Yinede zinadan diye söyler
Üstü kapalı yaratık
Çarpık yapılaşmayla kurulmuş
Beyinlerin depreminide
Bekler oldum artık

Yitirdiğimiz inancımız var yıkıntılarda
Arayıpta bulamadığımız
Eşeleyipte ulaşmaya çalışıyoruz boşlukta
Korkudan gittikçe azalan seslerdir aradığımız

Korkudan karanlıkta birbirimizi
Doğrudur bulamadığımız.