Deprem Şiiri - Ayten Özgün

O gün hava çok güzeldi oysa
Herkes günlük telaşında
Kimi işte, kimileri alışverişte
Çocuklar okullarındaydılar
Olacakları kim bilebilirdi'ki
Olanlar oldu ,birden koptu fırtına
Karardı birden hava ,
Beşik gibi salladı yeri , göğü
Salladı'da salladı alamadı hırsını
Hazır değildi kimse şaşırdılar o an
Herkes ve her yer birbirine girdi
Sanki mahşer yeriydi.
Aman tanrım o ne gürültüydü
Çatır, çatır sesler ardından toz duman
Her taraf yıkıldı döküldü
Birer, birer binalar çöktü.
Kimler kaldı enkaz altında kimler ,
Kimsenin haberi yoktu.
Ayşe Fatma , Ali , Veli neredesiniz !!!
Her tarafı kulakları yırtan sesler sardı.
Sanki can pazarıydı.
Sağa , sola herkes bir tarafa koştu
Yapacak hiç bir şey yoktu
Koşmalar boştu.
Eylül ,Eylül dedik döktük isyanı,
Ekim sanki kurtuluşumuzdu.
Eylülün adı çıkmış bir kere,
Bakın Ekim bizlere ne yaptı.
Unutulmayacak acılar yaşattı,
Ardından bir fırtına, bir tufan,
Şaşkın bakışan korku dolu gözler!!!
Karıştı birbirine acılı sesler.
Dev gibi dalgalar kalktılar şaha
İnsanların şaşkın bakışları arasında
Koptu kızılca kıyamet
Korkudan sustu dille oldular tek nefes.
Kabardı taştı deniz ,vurdu sahile
Ne varsa sildi süpürdü gömdü tarihe.
Her taraf yıkık dökük sanki savaş alanı,
Bu kaçıncı sınav ,kaçıncı imtihandı.
Yüreklerde acı , gözlerde yaş bıraktı.
Kimileri anasız ,kimileri evlatsız kaldı
Kötülerin yanında iyilerde harcandı
Bu kaçıncı sınav, kaçıncı imtihandı,
Yine yürekler yandı,
Gözlerde korku kaldı
Bu ne acılı bir gün Ya Rab,
Acı kullarına etme azap.
Ayten Özgün.