Deprem Şiiri - Onurhan Ayhan

Yaşlanıyor ruhum, huysuz bir kedi gibi dolanıyor ayaklarımın arasında ölüm.

Yeni ekilmiş bir fidanla göz gözeyiz, öylesine güçsüz,cılız ama umut dolu.

Dar yollar çıkıyor adımlarıma,koca ormanlar,sonsuz gök selam veriyor bana.

Şimdi bir evde loş bir ışık,bir adam görüyorum;beli bükülmüş,yıllarını çalmış bir hırsız.

Yaşlı bir çınarla yürüyoruz;ulu,heybetli gölgesi bir kaç ömrü içine alacak kadar engin

Bir çocuk görüyorum elleri başının arkasında bağlı,
Gözleri şehvetle parlıyor,yalanlara bağlı,
Kalabalıklara bağlı,
Dogmalara bağlı,
Kurallara bağlı,
Öz hayattan uzak,
Vicdanından uzak.
Bir kaç kravatlı adamın doğrularından başka her şeye uzak.

Sizlere de selam engin ormanlar,
Sana da selam uçsuz gök,
Selam sana Hayat.
Bir kış başlıyor benim için.
Yaşlı bir güneş gibi batacağım dağların arkasından.
Tekrar doğacağım,tekrar geleceğim;bir gülüşten,bir fikirden,bir umuttan.