Deprem Şiiri - Mutlu Alkan

Bir gürültüydü ki sanki yüreklere kelepçe vurdu
Adım atmak mümkün değildi, bedenleri savurdu
Besmeleler çekildi hep, sürekli salavatlar okundu
Nasıl bir sarsıntıydı yaşanan öyle, herkesi kavurdu

Unutuldu kısacık anlar içinde hayatın dert denilenleri
Kafalar içinde dolaşıp da ruhumuzu içten kemirenleri
Tatlı canın derdine düşenler koşuşurken bilinçsizce
Geride bıraktılar emek verdiğim dedikleri sevilenleri

Felaket mi dersin buna afet mi dersin, ne dersen de
Geçemezsin önüne, varını yoğunu önüne sersen de
Yıkılmış bir duvarın altında kalıp ahirete gidersen de
Zikirlerin, fikirlerin, şükürlerin ve ettiklerin kalır sende

Evin barkın ve yerin yurdun, dünyalık her şeyin varken
Dünden yarına ölümü hesap etmeden sürekli koşarken
Ölüm için daha erken derken, aklın başına gelir mi ki
Bir sarsıntıyla yeryüzünde beşikteymiş gibi sallanırken

Musibettir verilir bazen sınav için bazen de olur uyarı
Sallanır depremle yeryüzü kulun vicdanına verir ayarı
Can korkusu gelirse kalbe, dua gelir akla başlar yakarı
Ayaklar titrer, inemezsin aşağı ne de çıkabilirsin yukarı
(02.03.2016)