Deprem Şiiri - Leyla Güleçöz

Şu arzın bağrında bir uğultu var.
Bir çığlık bir feryat tüm kulaklarda
Binalar yıkıldı, dağlar yürüyor.
Nedir bu toz duman, tüm sokaklarda

Ey...! koşuşan insanlar, kaçış nereye ?
İmdat çığlıkları yükselir gök yüzüne
Koca koca yarıklar oluşmuş yollarda
İnsan inanamıyor gördüklerine.

Şu enkazın başında ağlayan çocuk
Anne beni bırakma diye feryad ediyor.
Dumanlar yükseliyor yıkıntılardan
Bi çare insanlar yardım bekliyor.

Yer sallandı, binalar yerle bir oldu.
Nedir bu inilti, bu çığlık bize ne oldu ?
Ya Rabbi taş üstünde taş kalmadı.
Yoksa, kıyametin bu muydu ?

Leyla Güleçöz