Deprem 2 Şiiri - Halis Karadeniz 2

Gözyaşı sel oldu, büyük bir keder,
Kimi isyanları oynar, kimi şükreder,
Ocaklar hep söndü kana boyandı,
Kurtulmayı bekliyenler yangında yandı.

Bindiğimiz dalı kestik sebep arama,
Hatalardan merhem olmaz yarama,
Zincirleme suistimal, suçlu hepimiz,
Sahtekâr kaptanlarla battı gemimiz.

Manâya sırt çevirdik, dünyaya taptık,
Allah'ın yasakladığı ne varsa yaptık,
Ne ederse kul eder, Allah zulmetmez.
Bu kafayla gidersek, felâket bitmez.

Hamiyetperverler işbaşında yarışıyoruz,
Gericilik dediğimiz, din ile barışıyoruz.
Felâketi çağırdık hepimiz verdik vize,
Ruhlarda deprem olsa, çıkacağız düze.

Doğruları gizledik, söyleyenler kodese,
Yıllardır zulm edildi vatanımda herkese,
Mazlumun ahı bu, herşey Allah'a ayan,
Kurtulur mutlaka, depremi ihtar sayan.

Fakir iyice fakirleşti, zengine el verildi,
Kimse umursamadı, sinirler hep gerildi,
Özgürlükler kısıldı, zorbalık çağdaşlaştı,
Hiç ölmeyecekmiş gibi, çokları sınırı aştı.

Ne ise ahfalımız, öyle çıkacağız huzura,
Kendimize gelelim, gelmeden bize sıra,
Korkunun ecele faydası yok, hep öleceğiz,
Yaptığımızın hesabını mutlaka vereceğiz..
28.08.99