*** Deprem *** Şiiri - Necip Küçük

***DEPREM***

Bir Emmi orada, bir dayza burda,
Boynu bükülmüştür Afşarımın
Bir evi yıkılmış, bir diğeri de darda,
Yüzü dökülmüştür Afşarımın

Afşarın çayı bulanık, dağlar dumanlı,
Gönüller iç içe billur zamanlı,
Emmilerim bir ahh çekse, gerisi figanlı,
Gözleri yaşlıdır Afşarımın

Deprem tutsak almış gölgelikleri
Koca koca evlerin sancır kökleri
Olmuş gam yıldızı depremden beri
Bahtı karaymış Afşarımın.

Ufuk dumanlı, gökyüzü puslu,
Ayrım olan yerde yol bile yaslı,
Çadırların dumanı tüter, sobalar kara başlı,
Özü derilmiştir Afşarımın.

Bir deprem törpüsü, bir kara yazı,
Çadıra taşındı bacımın nâzı,
Aunmak dinler mi kalpteki sızı
Derdi sezilmiştir Afşarımın
Deprem değil sanki bir masal,
Çok üzdü, çok üzdü bizleri bu hal,
Elbet onarılacak, olmayacak hâyal,
Sırrı verilmştir Afşarımın

Necip KÜÇÜK
01.04.2008