Gökyüzü karardı birden
İnanılmaz çığlıkları vardı toprağın kulaklarımda
Gözyaşlarının seslerini duyuyordum o an nehirin, denizin, ırmağın
Kırılıyordu körpecik fidanlar, incecik tazendeler
Ağlıyordu toprak, susuyordu Sibel
Susuyordu toprak biran, ağlıyordu Sibel
Korkuyordu canlılar, korkardı da Sibel
Sibel diye anma yeter
Herkes perişandı herkes derbeder
Çığlıkları vardı toprağın ağlıyordu
Hiçbir kulağın duyamayacağı tizlikte çığlıklar
Korku hızla kalplerdeki yerine yerleşti
Başka bir duyguya cesaret vermiyordu ayaklanması için
Haykırıyordu işte şimdi
İşte şimdi diye...
Can tatlı
Canan da tatlı
Ölümü anıyordu işte canlılar
Topluca ilk kez bu kadar yakınlardı ona
Nefesi bu denli keskin
Bu denli öfkeli ilk kez
Ölüm yaklaşıyordu
İnsanlar hala kör mü?
Hayır ama hala cahil
17.08.1999
Sibel Acıman AkmanKayıt Tarihi : 15.10.2007 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!