Deprem Şiiri - İlker Köken

Hayatlar söndü
Acı hiç olmadığı kadar yakındı
Ve olmadığı kadar büyük.
Hiç bir direnmenin olmadığı
ve çaresizliğimizin bile kendini unuttuğu bir karanlıktı...
Feryatlar bedenlerden göğe yükseldi suspus.
Acı değildi,
isyandı.,
İsteksiz bir isyanın,
Ve çaresiz bir umudun son haykırışlarıydı enkaz altındaki tüm sesler...
Bir çok insan için sondu
Umutlarla, hüzünle, sevinçle
Ve daha sayılamayan bir çok duyguyla yaşanacak hayatın son şafağı...
Birleştirilen ölümler ayrıldı
Oyun bitti,
Şahta aynı kutuya kondu piyon da.
Her ne kadar birileri oyuna yeni başlamış olsa da...