Gözlerim doldu kanım dondu
Ne olduysa birden oldu
Gece çöktü gürültüyle
Gökler devrildiler
Ağlayan yürekler de çaresizdiler çaresizdiler
Bir ana kucağında yavrusuyla
Bir yavru başka bir yerde yalnızlığıyla
Dayanılmaz bir acı
Acı demek hafif kalır
Bu büyük felaket
Tarihte yerini alır
Nice yuvalarda sustu kalpler
Yaradanın takdiri aciz kul neyler
Secdedeydi ağaçlar
Dallar el açmışlardı
Göğe yükselen feryatlar
Geceyi yırtıyordu
Her şey her şey karma karışık darma dağın toz duman
Yıkık bir haneden yükselen ses el aman
Slogan oldu dile sesimi duyan var mı
Kimbilir belki duydular belkide çok geç artık
(İstanbul 17 Ağustos 1999)
Kayıt Tarihi : 9.4.2008 06:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
17 Ağustos 99 (Yalova, İzmit, Gölcük,Adapazarı,Avcılar) depremi ile hemen peşinden gelen 12 Kasım 99(Düzce) depremlerini unutmamız mümkün değil. Allah cc.inşallah böylesine büyük imtihanlarla bizleri bir daha sınamasın.
On yedi ağustos sabaha doğru,
Ne haber vermişti ne de bir çağrı,
Edirne,Erzurum,Ardahan,Ağrı,
O an seksen ili hemen ağladı.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (2)