Birden esiyor, tıpkı rüzgârlar misali…
Bize kıyametten örmektir, bilelim ki
Her gelişinde yaralıyor yürekleri,
Deprem; korkunç bir rüyadan uyanmak sanki
-
Yoktur ki depremi önlemenin çaresi,
Yırtılıyor bir anda toprağın perdesi,
Kul beynini aşıyor, doğanın afeti,
Deprem; korkunç bir rüyadan uyanmak sanki
--
Depremde; ananın, babanın, yavruların…
Ruh halleri bozuluyor tüm canlıların,
Derin iz bırakır tarihinde insanın,
Deprem; adıdır bir kâbustan uyanmanın
--
Demoğlu; depremler, seller, doğal afetler,
İnsanı aşıyor, bazı kudretten güçler,
Tabiata hâkim olacağım diyenler,
Tabiat geniyle oynar, denge zedeler.
Haydar Demoğlu / Erzurum
Kayıt Tarihi : 28.12.2007 10:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1992 Erzincan depreminden etkilenerek yazmıştım.
![Haydar Demoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/28/deprem-116.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!