Bir ürkek çocuk gibiyimde
Korkuyorum deprem dediklerinde
O zaman ruha geliyor sessizliğim
O vakit Sakaryam geliyor gözüm önüne
O gece başımı yastığa koyduğumda
Uyanamıyorum ama
Dolu yağıyor diyormusum anneme
Lakin yerle bir olmuş Sakarya
İlk işimdi gitmek gün ışıdığında
Koşmalıydım gerekirse Sakaryama
Sabah erken çıktım köyümden
Bundan başka ibretmi lazım insanlığa
Körmüyüz görmezmi gözlerimiz
Taş yığınları altında yardım bekleriz
İMDAT diyen binlerce kardeşim
İbret alalım dostlar kalmaz dünya ibretsiz
Kayıt Tarihi : 21.7.2007 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yıl 1999 marmara depremi sakaryada yaslı genc coluk cocuk ölenler yürekleri dağladı da kanattı da allah mekanlarını cennet eylesin
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!